بر اساس این گزارش، از زمان وقوع جنگ میان روسیه و اوکراین، بحران در سطح جهانی رو به افزایش گذاشته است.
وقتی غرب بریکس را با گروه ۷ و ناتو مقایسه می کند چشم خود را بر این واقعیت می بندد که گروه ۷ مدتهاست به یک باشگاه کشورهای ثروتمند تبدیل شده است و ذهنیت ناتو هنوز در جنگ سرد به دام افتاده است.
براساس آمار بانک جهانی از تولید ناخالص داخلی کشورها به قیمتهای جاری، در سال ۲۰۰۹ سهم این پنج کشور از تولید ناخالص داخلی جهانی ۱۵.۹ درصد بود اما بهتدریج سهم آنها از اقتصاد دنیا افزایش یافت و در سال ۲۰۲۰ به ۲۴.۴ درصد رسید، صندوق بینالمللی پول نیز پیشبینی کرده که سهم گروه بریکس از اقتصاد جهانی در سالهای آینده همچنان افزایشی خواهد بود و در سال ۲۰۲۷ به ۲۸.۹ درصد خواهد رسید.
به باور کارشناسان سیاسی، در شرایطی که جهان با مسائلی مانند همهگیری کووید-۱۹ و درگیریهای منطقهای روبروست، توسعه همکاری میان اعضای بریکس میتواند زمینه را برای رشد اقتصادی در جهان بیش از پیش هموار کند.
در اواخر ماه ژوئن (خرداد-تیر) پایگاه خبری هیل نیز در مقاله ای نوشت: «ممکن است گروه ۷ در رهبری جهان در مقابل بریکس متحمل شکست شود.»
اگرچه به نظر می رسد تاکنون فقط ترکیه از بین کشورهای عضو ناتو به سوی بریکس چشم دوخته اما این روند می تواند آغازی برای اتفاقات جدید در ناتو و جرقه هایی برای تحولات تازه در رویکردهای دیگر اعضای این ائتلاف نظامی باشد.
از دیگر سو، در نتیجه بروز این جنگ و تاثیر آن بر زنجیره تامین مواد غذایی و انرژی، شماری از کشورهای غربی با افزایش تورم، روند فزاینده بهای سوخت و کمبود شدید مواد غذایی روبرو شده اند.
دلیل این امر از قدرت خود اعضای بریکس و افزایش همکاری در گروه ناشی می شود. به عنوان مثال چین تنها در چند قدمی تبدیل شدن به اقتصاد برتر جهان است. روسیه بزرگترین ذخایر گاز طبیعی جهان و دومین ذخایر بزرگ زغال سنگ و هشتمین ذخایر بزرگ نفت را در اختیار دارد. برزیل دارای محصولات کشاورزی متنوع و ثروت معدنی گسترده است. مزایای متفاوتشان به علاوه ارتقای همکاری بریکس در زمینه تامین مواد غذایی و مبادلات ارزهای ملی باعث شده است که این گروه کمتر تحت تاثیر بحران های جهانی قرار گیرد.
بنابراین، این بزرگترین تفاوت بین بریکس و بلوک های غربی است.
در توییتر نیز برخی از شهروندان غربی بریکس را رقیب گروه ۷ و ناتو توصیف می کنند.
مردم خسته از جنگ و آتش افروزی در نقاط مختلف جهان، طبیعی است اگر دیگر اقبالی به ادبیات نظامی و جنگ و ائتلاف های نظامی نظیر ناتو نداشته باشند. از مهم ترین دغدغه های جهان امروز، اقتصاد، معیشت، اشتغال و موضوعات مشابه است و مردم و به تبع آن، دولت ها بدنبال راه های غلبه بر این گونه چالش ها هستند؛ چالش هایی که می توان آن در نتیجه مستقیم یا غیرمستقیم ائتلاف های نامبارک چون ناتو دانست. جنگ افروزهای ناتو در نقاط مختلف جهان زیر پرچم آمریکا و برخی هم پیمانانش، فقر، گرسنگی و عقب ماندگی را برای قشر عظیم از بشر بوجود آورده که افغانستان امروز، یکی از بارزترین مصداق های آن است.
به باور کارشناسان این ائتلاف قدرتمند جهانی بدون مشارکت اروپا و امریکا تشکیل شده است و این ظرفیت را دارد تا صدایی قوی در مجامع و مباحث مهم اقتصادی و سیاسی بین المللی باشد و سیطره نظم مسلط فعلی را به چالش بکشد.
در اوایل ماه جاری مجله نیوزویک در گزارشی نوشت: در شرایطی که ناتو در حال گسترش است، پکن و مسکو به دنبال تقویت بریکس هستند.
به زعم این گزارش هر زمان که گروه ۷ میکوشد تا نمایشی را برای بررسی جدیدترین تحولات جهانی به راه اندازد، به تنها موضوعی که در عمل اشاره می کند چگونگی مهار چین و روسیه است.
قدرت رای گیری هر یک از اعضا نیز براساس سهام خود در سهام سرمایه بانک برابر است.
ترکیه که طعم تبعات جنگ را در بیخ گوش خود در عراق و سوریه چشیده و شاهد نفرت مردم افغانستان و بسیاری از مردم جهان از آتش افروزی های ناتو بوده ، راه توسعه و پیشرفت اقتصادی را در پیش گرفته و در این مسیر، بیش از آنچه بخواهد برای ادامه عضویت نه چندان مفید در یک ائتلاف نظامی چون ناتو هزینه گزاف بپردازد، به دنبال تقویت روابط خود با بریکس و حتی عضویت در این گروه اقتصادی بدور از بوی باروت و سرشار از فعالیت های تجاری و اقتصادی است.
این در حالیست که بریکس طرفدار رویکرد برد-برد برای کل جهان است. به عبارت دیگر رویکردی برد-برد نه فقط برای کشورهای در حال توسعه بلکه برای قدرتهای توسعه یافته است.
در چنین شرایطی گرایش ترکیه به بریکس نشان دهنده این مهم است که آنکارا به درستی پی برده است که در شرایط فعلی به ویژه با توجه به وضعیت کنونی این کشور، تقویت قوای اقتصادی مهم تر از افزایش همکاری با ناتو است.